Blisko połowa chorych dzieci z chorobą autyzm nie posługuje się mową przy komunikowaniu się ze spotykanymi osobami. Sposób mówienia chorych dzieci, które opanowały zdolność mówienia różni się od mowy dzieci, które rozwijają się we właściwy sposób i od sposobu mówienia pacjentów z odmiennymi problemami mowy.
Pacjenci, co nie potrafią posługiwać się mową, w fazie prewerbalnej używają niezwyczajnych sposobów, żeby się porozumieć. Nie często posługują się gestami, nie używają ekspresji mimicznej, lub posługują się uśmiechem w celu wspomożenia komunikacji. Komunikują się przez instrumentalne dotykanie, ciągnięcie.
Dzieci z autyzmem, AUTYZM Problem autyzm które potrafią mówić w ogromnej liczbie przypadków mają echolalię, czyli powtarzają wyrazu albo zdania wypowiadane przez inne mężczyźni i kobiety. Inną cechą mowy dzieci z zaburzeniem autyzmu jest mówienie o sobie w osobie drugiej albo trzeciej. Mowa dzieci z zaburzeniem autyzmu ma w wielu sytuacjach niewłaściwe tempo, intonację, artykulację. Ich język jest bardzo dany, dosłowny, dzieci te nie rozumieją przenośni i metafor, nie umieją rozpoczynać i podtrzymywać konwersacji. Mowa jest bardzo schematyczna, nieelastyczna. Cechy te są widoczne u całej populacji dzieci, niemniej jednak mogą posiadać różnorodne natężenie. Zasób słów osób autystycznych jest częściej bardzo ograniczony i stereotypowy.
Nieprawidłowości rozwoju mowy mogą być widoczne już w pierwszych miesiącach życia. Przejawiają się przez niedobór gaworzenia, nie rozumienie mowy, brak umiejętności naśladowania dźwięków, słów. Częstokroć po wypowiedzeniu pierwszych słów następuje regresja. Podjęte funkcjonowania terapeutyczne mogą znacznie rozwinąć mowę wyżej funkcjonujących dzieci autystycznych. Bardzo dobre, udokumentowane naukowo wyniki, przynosi terapia behawioralna. Jednak istnieje bez przerwy grupa dzieci, jaka mimo podjętych wysiłków terapeutycznych robi niewielkie postępy w zakresie komunikowania się.
poniedziałek, 20 grudnia 2010
Zachowanie osób z autyzmem
Osoby z chorobą autyzmu rozwijają się co do zasady w sposób normalny do momentu 24-30 miesiąca i wówczas opiekunowie są w stanie zwrócić uwagę na zwolnienie w mowie, w momencie zabawy albo kontakcie z dzieckiem. Autyzm może się ukazywać dla następujących sfer:
- umiejętność mówienia rozwija się nie za dobrze albo w ogóle, użytkowanie słów bez znaczenia, porozumiewanie się przy wykorzystaniu gestów a nie słów, kiepska sposobność skupienia sugestie
- chory chce spędzać czas w pojedynkę niż z rówieśnikami, nie jest zainteresowany zdobywaniem kolegów czy koleżanek, kiepski kontakt przy użyciu wzroku, niedużo się uśmiecha
- nadwrażliwość lub brak reakcji dla bólu, wzroku, słuchu, dotyku, węchu, smaku. Zmysły mają możliwość również być również mniej lub bardziej uszkodzone
- niedobór spontaniczności albo nowych pomysłów przy bawieniu się, nie proponuje czynności, nie stara się wymyśleć nowych zabaw
- nadpobudliwość lub otępienie, ciągłe wybuchy niedobrego humoru zupełnie pozbawione przyczyny, uparte przywyknięcie dla wybranego przedmiotu lub mężczyźni i kobiety, może okazywać agresję lub autoagresję.
wtorek, 26 października 2010
Leczenie autyzmu
Wcześniejsza indywidualna nauka dotycząca tych behawioralnych jak i poznawczych potrzeb osób chorych na autyzm jest fundamentem postępowania zosobą chorą na autyzm. Opiekunowie chorych dzieci potrzebują instrukcji dotyczących obcowania z chorym małym pacjentem. Nie są znane leki, które leczą zaburzenie autyzm (Zaburzenie Autyzm leczenie), jednakże w przypadku niektórych problemów z zachowaniem należy zastosować farmaceutyki psychotropowe. Takie środki psychostymulujące są w stanie posłużyć do wyeliminowania współtworzących oznak braku wątpliwości, takich jak i nadmier aktywności i niedobór skupienia. Inhibitory wyłapywania serotoniny i sertalina pokazują objaw skuteczności dla eliminacji rytuałów i dla poprawy samopoczucia, wzmacniają naukę umiejętności posługiwania się mową. Zwiększonymi dawkami propranololu robi się próbę leczenia nagłych wybuchów agresji. Risperidon i klonidyna można zastosować dla leczenia zaburzeń o charakterze obsesyjnym i samookaleczeniowym. Buspiron można stosować do wzmożonej aktywności i przy stereotypiach ruchowych. U chorych z napadowymi oznakami w EEG należy zastosować farmaceutyki przeciwpadaczkowe, środki te są również kontrolerami nastroju.
Właściwe przyczyny zdaje się wzmacniać stosowanie suplementacji na bazie Tkankowej Analizy Pierwiastków. Stosuje się to dla wyrównywania zaburzeń o charakterze pierwiastkowym, oraz na blokowaniu niewłaściwego funkcjonowania ewentualnych pierwiastków toksycznych.
Właściwe przyczyny zdaje się wzmacniać stosowanie suplementacji na bazie Tkankowej Analizy Pierwiastków. Stosuje się to dla wyrównywania zaburzeń o charakterze pierwiastkowym, oraz na blokowaniu niewłaściwego funkcjonowania ewentualnych pierwiastków toksycznych.
Objawy autyzmu
W zgodzie z używaną w naszym kraju Międzynarodową Klasyfikacja Zaburzeń Psychicznych i Chorób Zachowania ICD-10, zaburzenie autyzm wpisywany jest do zestawienia kompleksowych chorób rozwojowych. Warunkiem zdiagnozowania rozpoznania jest powstanie niewłaściwości dla relacji społecznych, porozumiewaniu się , a dodatkowo w rozwoju wartościowej albo symbolicznej zabawy jeszcze do 3 roku życia bobasa. Warto podkreślić, że zauważone u szkraba niewłaściwości rozwoju mają charakter jakościowy. Co to oznacza wyjaśnię na przykładzie. W chorobie autyzmu mówi się o tym, że chory nie buduje przykładowo. zrozumienia wzrokowego z innymi ludźmi, lub że jest to kontakt wybitnie krótki i ulotny. Opiekunowie chorego zdarza się, że mówią „spogląda na mnie w sposób jakby mnie nie zauważał, gdybym był niewidzialny”. Dziecko z zaburzeniem autystycznym nie stosuje kontaktu wzrokowego do regulowania prywatnych relacji z innymi. Jest to więc różnica jakościowa, a nie ilościowa (tak byłoby wtedy, gdyby dziecko po prostu odrobinę w bardzo niewielu przypadkach nawiązywało kontakt wzrokowy, ale de facto wykorzystywało go do regulowania interakcji społecznych).
Jako całościowe uszkodzenie rozwoju, autyzm ma wpływ na wszelkie tereny funkcjonowania bobasa. Powoduje niewłaściwości relacji społecznych i kontaktu, trudności z podporządkowaniem się zasadom społecznym wynikające z braku ich porozumienia. Większość dzieci autystycznych jest niemówiąca, nie komunikuje się gestem, ma trudności ze wskazywaniem, naśladowaniem, spełnianiem poleceń. Jeżeli dzieci mówią, to są to w ogromnej liczbie przypadków echolalie. Nie potrafią one generować dłuższych złożonych wypowiedzi, posiadają trudności z zapoczątkowaniem i kontynuacją konwersji konwersacyjnej. Charakteryzuje je brak lub ograniczenie zrozumienie pojęć abstrakcyjnych. Dosłownie właściwiedziałających autyści posiadają dylematy z pragmatyką języka. Oprócz tego zauważa się u nich zaburzenia zachowania – liczne stereotypie i rytuały, skupiające się na niefunkcjonalnych cechach przedmiotów, skrajne formy zaburzeń koncentracji. U pewnych ukazują się również zachowania agresywne i autoagresywne. Choroba autyzm Przesłanki (AUTYZM OBJAWY )
Ze stuprocentową pewnością podany powyżej opis działania dziecka choroby autyzmu jest bardzo ogólny i niepełny. Każdy, kto spotkał się chociażby z kilkorgiem dzieci dotknietych chorobą autyzmu wie, jak bardzo różny obraz funkcjonowania mogą one prezentować. Nasilenie poszczególnych oznak może być skrajnie silne, lub nierzadko (niestety znacznie w zdecydowanej mniejszości przypadków) bardzo dyskretne i ledwo zauważalne. Przy tym im starsze dziecko tym więcej można zaobserwować w jego zachowaniu chorób wtórnych, będących konsekwencją choroby autyzmu. U wyselekcjonowanych dzieci chorych na autyzm pojawiają się także zaburzenia dodatkowe tj. upośledzenie umysłowe, mózgowe porażenie dziecięce, wady wzroku, słuchu i tym podobne.
Wszystko to powoduje, że wychowywanie młodziaka chorych na autyzm jest niewyobrażalnie skomplikowanym celem dla opiekunów. W większości wypadków czują się oni bezradni i pozostawieni samym sobie. To poczucie zagubienia i bezradności wynika też z faktu, że bardzo często rozwój ich młodziaka przebiegał przez pewien czas prawidłowo, a niepokojące przesłanki były bagatelizowane przez otoczenie. Sytuację opiekunów pogarsza także niespójność informacji, które otrzymują od lekarzy czy psychologów. Możliwość uzyskania szybkiej i specjalistycznej diagnozy, a klejno terapii, jest w naszym państwie bardzo ograniczona. Przedłużająca się niepewność i poczucie braku kompetencji, pogłębianie się chorób u dziecka powodują, że na problem autyzm zaczyna chorować cała rodzina – jej skutki dotykają wszystkich członków rodziny.
Jako całościowe uszkodzenie rozwoju, autyzm ma wpływ na wszelkie tereny funkcjonowania bobasa. Powoduje niewłaściwości relacji społecznych i kontaktu, trudności z podporządkowaniem się zasadom społecznym wynikające z braku ich porozumienia. Większość dzieci autystycznych jest niemówiąca, nie komunikuje się gestem, ma trudności ze wskazywaniem, naśladowaniem, spełnianiem poleceń. Jeżeli dzieci mówią, to są to w ogromnej liczbie przypadków echolalie. Nie potrafią one generować dłuższych złożonych wypowiedzi, posiadają trudności z zapoczątkowaniem i kontynuacją konwersji konwersacyjnej. Charakteryzuje je brak lub ograniczenie zrozumienie pojęć abstrakcyjnych. Dosłownie właściwiedziałających autyści posiadają dylematy z pragmatyką języka. Oprócz tego zauważa się u nich zaburzenia zachowania – liczne stereotypie i rytuały, skupiające się na niefunkcjonalnych cechach przedmiotów, skrajne formy zaburzeń koncentracji. U pewnych ukazują się również zachowania agresywne i autoagresywne. Choroba autyzm Przesłanki (AUTYZM OBJAWY )
Ze stuprocentową pewnością podany powyżej opis działania dziecka choroby autyzmu jest bardzo ogólny i niepełny. Każdy, kto spotkał się chociażby z kilkorgiem dzieci dotknietych chorobą autyzmu wie, jak bardzo różny obraz funkcjonowania mogą one prezentować. Nasilenie poszczególnych oznak może być skrajnie silne, lub nierzadko (niestety znacznie w zdecydowanej mniejszości przypadków) bardzo dyskretne i ledwo zauważalne. Przy tym im starsze dziecko tym więcej można zaobserwować w jego zachowaniu chorób wtórnych, będących konsekwencją choroby autyzmu. U wyselekcjonowanych dzieci chorych na autyzm pojawiają się także zaburzenia dodatkowe tj. upośledzenie umysłowe, mózgowe porażenie dziecięce, wady wzroku, słuchu i tym podobne.
Wszystko to powoduje, że wychowywanie młodziaka chorych na autyzm jest niewyobrażalnie skomplikowanym celem dla opiekunów. W większości wypadków czują się oni bezradni i pozostawieni samym sobie. To poczucie zagubienia i bezradności wynika też z faktu, że bardzo często rozwój ich młodziaka przebiegał przez pewien czas prawidłowo, a niepokojące przesłanki były bagatelizowane przez otoczenie. Sytuację opiekunów pogarsza także niespójność informacji, które otrzymują od lekarzy czy psychologów. Możliwość uzyskania szybkiej i specjalistycznej diagnozy, a klejno terapii, jest w naszym państwie bardzo ograniczona. Przedłużająca się niepewność i poczucie braku kompetencji, pogłębianie się chorób u dziecka powodują, że na problem autyzm zaczyna chorować cała rodzina – jej skutki dotykają wszystkich członków rodziny.
Historia choroby autyzmu
Aż do czasów drugiej części 20 wieku nie była uznawana nazwa choroby, która najprawdopodobniej dotyka około 1 na 500 dzieci, choroby ingerującej we wnętrze rodziny i szerzącej niespełnienie dla funkcjonowania dużej liczby dotkniętych nią ludzi.
Rok 1943 to czas gdy Leo Kanner z Johns Hopkins Hospital po raz 1szy wydzielił i zbadał część chorych, jakich symptomy niemożna było umiścić we przedtem poznanych sposobach diagnozowania (Autyzm objawy) typu psychoza dziecięca czy objawy niedorozwoju umysłowego. Analizując zespół 11-ściorga chorych stworzył termin pierwszy autyzm dziecięcy. Równocześnie inny naukowiec z Niemiec, Hans Asperger, wyodrębnił łagodniejszą postać zaburzenia, znanego później pod nazwą zespołu Aspergera.
Zaburzenia te są dzisiaj wypisywane w statystykach razem z 3 innymi trwałymi chorobami rozwoju, nazwanymi razem spektrum zaburzeń autystycznych (ang. autism spectrum disorders – ASD). Odbieganie od normy te charakteryzują sięproblemem w obszarze komunikacji, wspólnego życia społecznego oraz dodatkowo ograniczonymi, powtarzalnymi i stereotypowymi wzorcami zachowań.
Na początek wysunięto hipotezę, że powodem problemu autyzmu jest emocjonalne odrzucenie bobasa poprzez matkę w okresie noworodkowym. Miało to powody społeczne – długo po wycofaniu się z niej lekarzy winiono matki dzieci chorych na autyzm o spowodowanie choroby, przypisując im nieczułość. Aktualnie wiadomo, że niedobór koneksji emocjonalnego między matką a chorym jest objawem, a nie przyczyną.
Rok 1943 to czas gdy Leo Kanner z Johns Hopkins Hospital po raz 1szy wydzielił i zbadał część chorych, jakich symptomy niemożna było umiścić we przedtem poznanych sposobach diagnozowania (Autyzm objawy) typu psychoza dziecięca czy objawy niedorozwoju umysłowego. Analizując zespół 11-ściorga chorych stworzył termin pierwszy autyzm dziecięcy. Równocześnie inny naukowiec z Niemiec, Hans Asperger, wyodrębnił łagodniejszą postać zaburzenia, znanego później pod nazwą zespołu Aspergera.
Zaburzenia te są dzisiaj wypisywane w statystykach razem z 3 innymi trwałymi chorobami rozwoju, nazwanymi razem spektrum zaburzeń autystycznych (ang. autism spectrum disorders – ASD). Odbieganie od normy te charakteryzują sięproblemem w obszarze komunikacji, wspólnego życia społecznego oraz dodatkowo ograniczonymi, powtarzalnymi i stereotypowymi wzorcami zachowań.
Na początek wysunięto hipotezę, że powodem problemu autyzmu jest emocjonalne odrzucenie bobasa poprzez matkę w okresie noworodkowym. Miało to powody społeczne – długo po wycofaniu się z niej lekarzy winiono matki dzieci chorych na autyzm o spowodowanie choroby, przypisując im nieczułość. Aktualnie wiadomo, że niedobór koneksji emocjonalnego między matką a chorym jest objawem, a nie przyczyną.
Czym jest autyzm?
Choroba o nazwie autyzm jest zaburzeniem rozwojowym, które w wielu przypadkach ujawnia się w ciągu pierwszych trzech lat życia jako rezultat zaburzenia neurologicznego, które oddziałuje na funkcje pracy mózgu.
Choroba autyzm i jego pochodne, jak podaje statystyka, zdażają się raz na 500 ludzi i ma miejsce cztery razy w bardzo wielu przypadkach u chłopców niż dziewczynek. Zyski, stopa życiowa, czy wykształcenie rodziny nie mają żadnego wpływu na występowanie autyzmu.
Problem autyzm ma wpływ na postęp mózgu w sferach rozumowania, kontaktów socjalnych i porozumiewania się. Dzieci i dorośli z zaburzeniem autyzmu najczęściej mają kłopoty z komunikacją w kategorii i wspólnych czynnościach. Niewłaściwości utrudniają im porozumienie z drugimi i stosunek do świata zewnętrznego. Chorzy mogą wykonywać te same ruchy ciała ( przykładowo. machanie ręką, kołysanie się ), nietypowe reakcje wobec ludzi, lub przywiązanie do przedmiotów, czy sprzeciwianie się jakimkolwiek zmianom w rutynie. W niektórych przypadkach może występować agresja i/lub samookaleczanie się.
Choroba Autyzm jest trzecim najczęściej spotykanym upośledzeniem rozwojowym- częstszym niż zespół Down'a. Jednak zdecydowana większość społeczeństwa, w tym wielu pracowników służby zdrowia, świata nauki, nadal nie rozumie jak autyzm oddziałuje na mężczyźni i kobiety chore i jaki jest najlepszy sposób pracy z ludźmi cierpiącymi na autyzm.
Choroba autyzm i jego pochodne, jak podaje statystyka, zdażają się raz na 500 ludzi i ma miejsce cztery razy w bardzo wielu przypadkach u chłopców niż dziewczynek. Zyski, stopa życiowa, czy wykształcenie rodziny nie mają żadnego wpływu na występowanie autyzmu.
Problem autyzm ma wpływ na postęp mózgu w sferach rozumowania, kontaktów socjalnych i porozumiewania się. Dzieci i dorośli z zaburzeniem autyzmu najczęściej mają kłopoty z komunikacją w kategorii i wspólnych czynnościach. Niewłaściwości utrudniają im porozumienie z drugimi i stosunek do świata zewnętrznego. Chorzy mogą wykonywać te same ruchy ciała ( przykładowo. machanie ręką, kołysanie się ), nietypowe reakcje wobec ludzi, lub przywiązanie do przedmiotów, czy sprzeciwianie się jakimkolwiek zmianom w rutynie. W niektórych przypadkach może występować agresja i/lub samookaleczanie się.
Choroba Autyzm jest trzecim najczęściej spotykanym upośledzeniem rozwojowym- częstszym niż zespół Down'a. Jednak zdecydowana większość społeczeństwa, w tym wielu pracowników służby zdrowia, świata nauki, nadal nie rozumie jak autyzm oddziałuje na mężczyźni i kobiety chore i jaki jest najlepszy sposób pracy z ludźmi cierpiącymi na autyzm.
Subskrybuj:
Posty (Atom)